Webblogopdracht 3

De grot van tim krabbe 

De auteur

Tim Krabbé werd geboren op 13 april 1943 in Amsterdam. Hij was getrouwd met Lix Snoijink en hebben samen een zoon, Esra. Hij heeft psygologie gestudeerd aan de universiteit van Amsterdam. Hij schrijft vooral romans, gedichten en korte verhalen. Hij heeft veel belangstelling voor wielrennen en schaken. Over deze sporten heeft hij dan ook enkele boeken geschreven. Hij heeft ook een prijs gewonnen, het Gouden Kalf in 1988, voor de beste Nederlandse film. Enkele boeken van Tim Krabbé zijn:
De werkelijke moord op Kitty Duisenberg (1967,roman)
Flanagan of het einde van een beest (1970,roman)
De stad in het midden (1978,verhalen)
Het Gouden Ei (1984,roman)
De Matador (1991,verhalen) Vertraging (1994,roman)
De paardentekenaar (1995,verhalen)
De Grot (1997,roman)

Op de link hieronder zie je alle boeken die door Tim Krabbe zijn geschreven. http://timkr.home.xs4all.nl/text/biblnl.html

1. ik zie niet echt een verband tussen de thema’s waarover hij schrijft. In al zijn boeken gaat het vaak over criminaliteit, liefde, scheiding en hereniging en het noodlot. Ik zie niet dat wat te maken heeft met zijn leven. Hij komt wel uit een creatieve familie dus misschien heeft dat er wat mee te maken.

2. Ik zie niet echt een overeenkomst tussen de hoofdpersoon en de auteur. De hoofdpersoon is rustig en denkt goed na. Terwijl de auteur wat uitbundiger is. Thematiek Er zijn in het boek een aantal thema’s criminaliteit, liefde, hereniging, scheiding en het noodlot. Om over criminaliteit door te gaan er is in de actualiteit veel over drugs en over de moorden en straffen die daarbij plaatsvinden.

Thematiek

Je hooort in de actualitieteit vool over drugskoeriers en de straffen die plaatsvinden in andere landen. Of dat er in het criminele circuut veel afrekeningen plaatsvinden. Dit is dus mijn stelling: mag je drugskoeriers vermoorden?

Ik vind niet dat kan omdat dat tegen de mensenrechten in gaat. Het is niet menselijk en gewoon wreed dat kun je niet maken en het gaat te ver. Die mensen rechten zijn er niet voor niets en die kun je dan ook niet zomaar overtreden voor een drugskoerier.

Bovendien wat is er nu zo erg aan drugs iedereen die het wil komt er toch wel aan. En in het buitenland kunnen de straffen oplopen tot zeventien jaar. Dat vind ik toch wel lang genoeg om iemand te straffen.

Aan de andere kant het is toch wel erg want drugs kunnen andere mensen hun leven kapot maken. En ze nemen zelf het besluit om de drugs over de grens heen te smokkelen. Indirect maken die drugskoeriers een heleboel levens kapot ook die van de vrienden en familie van de drugsverslaafde, maar ook die van hunzelf. Maar de mensen die drugs gebruiken kiezen er zelf voor. Later kunnen ze er gewoon niet meer vanaf blijven maar in het begin is het toch hun eigen keuze.

Al met al vind ik niet dat je iemand mag vermoorden die drugskoerier is. Die koerier is trouwens niet echt de dader. De koerier wil alleen maar snel en makkelijk geld verdienen. Het is niet eerlijk om die te straffen met de doodsstraf. Een boete en een gevangenis straf is erg genoeg.

Stijl


Tim krabbe schrijft kort en bondig, maar af en toe komt er wel beeldspraak in voor. Er worden niet echt moeilijke woorden gebruikt. Maar soms is de beeldspraak moeilijk te volgen. En ik vind soms dat het te lang duurt voordat er iets gebeurt. Want er zijn veel gedachte en door de tijdsverloop kwam ik er pas aan het eind van het boek achter hoe het allemaal zat. Dus eerst snapte ik het boek niet zo goed, doordat het eigenlijk allemaal korte verhaaltjes zijn die je allemaal moet lezen. En pas aan het eind kom je erachter wat die verhaaltjes met elkaar te maken hebben. Dus de stijl vind ik niet zo heel geweldig maar het verhaal is wel goed en spannend. Ik vind het alleen een beetje irritant geschreven.

Fantasie & creativiteit

Als ik Tim krabbe was zou ik iets minder gedachte erin verwerken en iets meer actie. Ook zou ik de tijdsverloop gewoon in chronologische volgorde plaatsen zodat je weet waar het boek over gaat. En zodat in het begin al echt meegesleept word in het verhaal.

Ander eind van het verhaal
Als Egon en Marjoke worden geroepen voor de rondleiding in de grot. Egon kijkt steeds stiekem naar Marjoke, als ze ziet dat hij kijkt lacht ze en hij lacht terug. In grot vertelt Marjoke dat ze stenen zo mooi vind, Egon is verbaast hij dacht dat hij de enige was die dat leuk vond. Hij vertelt haar dat hij geologie leuk vind, om de afstand te overbruggen van miljarden jaren in het steen. En wat doet Marjoke, Marjoke kijkt hem niet raar aan, ze lacht hem niet uit, maar ze knikt ze snapt het. De hele middag zijn ze samen, ze kijken naar stenen, naar scheuren, en ze lachen. Axel kijkt af en toe hun kant uit, maar dat kan Egon niks schelen hij is nu bij Marjoke. Als ze de grot uit zijn koopt Egon een stukje steen voor Marjoke. En ze vind het leuk. Ze geeft hem zelfs een zoen op zijn wang. Verschrikt kijkt Ergon op ze lacht, hij lacht terug en bloost. Als ze later bessen gaan plukken roept Axel hem, en hij komt, maar als hij Marjoke ziet kijken weet hij het, hij moet stoppen. Sorry Axel, ik ga met Marjoke roept hij. En snel loopt hij naar Marjoke toe. Ze lacht. Later tijdens het bessen plukken vraagt Marjoke: Egon ben je wel eens verliefd geweest? Snel denkt hij na, zal hij het zeggen? Durft hij het? Dit is meer iets voor Axel. Niet geweest, maar nu wel: zegt hij. Marjoke lacht en gaat zitten, ze zoenen. De hele tijd, opeens word het schemerig. Wat gek :zegt Egon ze hebben ons zeker niet gemist. Helemaal niet erg toch :zegt Marjoke. Zullen we terug gaan naar de grot en daar blijven de hele nacht. Egon knikt niet eens ze is al op weg. Ze zoeken wat gras om op te liggen en praten samen de hele nacht door. Als het licht word besluiten ze om terug te gaan. Als ze terug komen horen ze dat Axel naar huis is gestuurd. Ook zij worden naar huis gestuurd omdat ze de hele nacht zijn weggebleven . Onderweg in de trein vraagt Egon of ze er spijt van heeft gehad. En of ze het erg vind om weer naar huis te moeten. Marjoke vraagt of hij het erg vind om naar huis te moeten. Egon zegt dat hij het niet erg vind alleen dat hij haar dan korter kan zien. Egon komt erachter dat ze vlak bij hem woont. Ze zien elkaar daarna nog veel vaker. Later wonen ze zelfs samen en krijgen ze een kind. En van Egon hebben ze nooit meer wat gehoord.