Samenvatting, recensies en
informatie over de schrijver
De centrale personages
Het boek Allemaal willen we de hemel gaat over Jef hij is eenentwintig jaar. Hij heeft een zusje, Renée en een
broertje met de naam Remi. Hij is de oudste van de drie kinderen. Hij woont
samen in een huis met zijn zusje, broertje, zijn moeder Blondine en zijn vader
Sander. Hij is erg bang aangelegd. Vooral zijn familie is daarvan overtuigd.
Toch word hij bevriend met Ward. Eigenlijk is Ward precies het
tegenovergestelde van Jef. Jef is heel stoer en durft veel. Hij is
drieëntwintig jaar oud. Hij is erg
gelieft bij veel mensen, omdat hij een heel leuk karakter heeft. Hij is erg
eerlijk en kan slecht liegen. Ook is hij heel positief ingesteld zo zegt hij
vaak: ‘Alles komt wel goed’. Hij kan ook fantastisch saxofoon spelen .Dat
blijkt ook uit de stukjes over de fanfare, iedereen gelooft dan ook dat hij een
beroeps saxofonist kan worden. Dat is iets waar Renée het zusje van Jef op
valt. Renée houdt door Ward veel van muziek, en gaat later aan het
conservatorium studeren. Ze hebben ook een tijdje verkering met elkaar, totdat
Ward naar het front gaat om te vechten. Jef heeft ook nog een broertje Remi dat
overal buiten word gehouden omdat hij te klein is. Het doet ook heel
kinderlijke dingen. Dat blijkt bijvoorbeeld uit een stukje dat hij een snor op
het paspoort van Jef tekent. Hij vond het heel grappig totdat de Duitser
dachten dat het een vals paspoort was. Hij is wel heel muzikaal, en Ward leert
hem fluiten. Zodra hij terugkwam van het front zou hij remi ook trompet leren
spel. Helaas is dit er nooit meer van gekomen. Jef wil ook een held worden,
want zo word het tegen hun verteld in de kerk. Hij is dan ook erg jaloers op
Ward, die alles durft. Hij heeft er ook veel voor over, maar uiteindelijk gaat
hij niet. Zijn vader verbied het hem ook. Dus blijft hij thuis en word
uiteindelijk door een leugen toch nog een held. Hij krijgt een medaille, maar
toch blijkt dat hij wel spijt heeft van de daden. Toch durft hij het niet op te
biechten dat blijkt uit deze zin: ‘Mijn haren waren in één klap recht omhoog
gaan staan. Het moment van de waarheid was aangebroken. Nooit eerder had ik
verteld wat er die avond gebeurd was. Het was mijn geheim, ik zou het mee in
mijn graf nemen. (blz. 27)’ Om die held te worden verraad hij Ward. Gelukkig
voor Jef is Ward zo trouw aan zijn vriend, dat zelfs wanneer Ward door een
leugen van Jef in de gevangenis beland, hij Jef niet verraad. Hij heeft daar
wel over getwijfeld om Jef te verraden, maar uiteindelijk gaat vriendschap
altijd voor.
Ik vind Jef echt een lafaard, al snap ik dat het moeilijk is
om zoiets te vertellen. Ward is in het verhaal erg veranderd, hij wilde voor
Vlaanderen dienen, maar aan het eind denkt hij daar heel anders over. Ward
bleef zijn vriend trouw. Jef verraadde zijn vriend. Jef is toch ook veranderd, eerst
was hij een lafaard en durfde het recht niet in eigen handen te nemen. Toen hij
Ward doodschoot deed hij dat wel. Toch is hij nog steeds even laf als aan het
begin, omdat hij de verantwoordelijkheid voor zijn daden niet durft te nemen. Je
kunt wel echt meeleven met de hoofdpersonen. Ook al zijn ze allemaal anders. Al
vind ik het wel erg wat de keuzes van Jef zijn. Dus dat is wat lastiger om
daarmee mee te leven.
