Het onderzoek naar het verlies
Kruisverhoor
van Peter Delpeut is voor mij een prettig boek om te lezen. De thema’s van het
boek zijn misdaad en rouw. Het gaat namelijk over een man(Martin) die zijn
vriendin is verloren. Zijn vriendin was een goede baanwielrenner en is toen ze
op vakantie was verdwenen. Hij zit daar
erg mee en heeft daar ook zijn huis mee ingericht. In de serie Moordvrouwen
zijn deze twee thema’s ook met elkaar verwerkt, maar daar is net andersom veel misdaad
en weinig rouw. Hieronder is een fragment uit het boek waaruit blijkt dat hij
het nog niet heeft verwerkt wat er met zijn vriendin is gebeurd. Dit blijkt uit
de inrichting van het huis.
"Esther
was verbaasd dat zijn huis zo erg ingericht was op één persoon. Van alles was
er naar één. Toen Martin Jansen introk in dit appartement was hij naar de Ikea
gereden en daar zijn aankomen gedaan. Ook de vrouw bij de kassa had hem
verbaasd aangekeken toen hij met één mes', één vork, één lepel, één bord en
zelfs maar één kopje bij de kassa aankwam. Ze maakte er een grapje over, maar
daar kon hij niet om lachen."
Het
andere thema is misdaad. Martin heeft een hele goede ondervraagtechniek. Op het
bureau staat hij erom bekent dat hij alles uit iemand kan krijgen. Het leuke
hieraan is dat hij dat hij die techniek heeft afgekeken van discovery channel.
Ik heb veel politieseries gezien, en vooral het verhoor is hier belangrijk. Zo
komen ze bij flikken Maastricht er bijna altijd uit door het verhoor. Hieronder
is een stukje waarin hij beschrijft hoe dat werkt.
"Hij
herhaalde zijn route, cirkelde om haar heen. Steeds als hij het meisje
passeerde, zochten haar ogen nu de zijne, en keer op keer ontweek hij haar
blik. Ze kon naar hem kijken, zo liet hij haar weten, zonder zijn oogopslag te
hoeven trotseren. Hij ontnam haar de noodzaak zich te verbergen, haar ogen naar
binnen te keren. Het was een truc die hij jaren geleden in een televisiefilm
over het temmen van wilde paarden het gezien. Je moest het paard leren dat je
geen roofdier was, had de cowboy verteld. Dat er geen gevaar van je uitging.
Martin Jansen had niemand over zijn truc verteld. Zijn reputatie om zelfs de
meest onwillige arrestant aan het praten te krijgen was legendarisch binnen het
korps, dat wijst hij, Esther had niet voor niets hem gebeld."
De
motieven zijn alleen zijn, verlies en drankproblemen. Deze problemen komen
vooral samen in het thema rouw. Alleen eentje hoort er niet echt bij dat is het
drankprobleem. Di t hoort eigenlijk bij ester zijn collega. Zij had ruzie met
haar vriend en is het huis uit gezet . Daar is ze depressief van geraakt en
heeft ze een drankprobleem door ontwikkeld. Hieronder daar een stukje over.
‘’‘Martin?
Martin? Ben je daar eindelijk?’
‘Esther,’ verzuchtte hij teleurgesteld.
‘Je
moet me helpen.’ De stem aan de andere kant struikelde over de vier eenvoudige
woorden. Esther had haar tong niet in bedwang. Ze had gedronken. Hij hoorde
geluiden die hij liever niet wilde horen, het geruis van een portofoon, de
pieptoontjes van een mobiel netwerk. Esther zat dronken in een dienstwagen.’’
Ik
vind deze motieven mooi en duidelijk uitgewerkt, het word vrij goed duidelijk
uitgewerkt. Het zet thema zet me wel aan het denken. Het is toch raar dat
iemand zo van de aardbodem kan verdwijnen. Het is natuurlijk altijd erg om
iemand te verliezen, maar op zo een manier is het nog erger. Het is echt een
boek dat ik mensen zou aanraden als ze iets moeten lezen voor school.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten