Recensie een vlucht regenwulpen
Maarten is een jonge hoogleraar in celbiologie, doordat hij in zijn jeugd heel geïsoleerd heeft geleefd heeft hij pleinvrees ontwikkeld. Hij is heel slim en kan moeilijk contact maken met andere kinderen. Doordat hij zo slim is wordt hij op school in een apart kamertje gezet zodat hij goed kan leren. Hij is het lievelingetje van de meester. Hierdoor wordt hij nog meer gepest. Hij is ook verliefd op een meisje met de naam Martha. Doordat hij haar als ideaal ziet is hij niet in staat om een meisje te vinden dat aan haar kan tippen. Hij vertoont een beetje stalkerig gedrag. Hij gaat bij de bieb werken, en naar de kerk waar zij vaak komt. Dan overlijd zijn moeder aan keelkanker, voordat ze overlijd komen er twee ouderlingen van de kerk. Ze zeggen dat Maarten’s moeder niet in de hemel kan komen. Maarten wordt daarom zo boos dat hij die ouderlingen aanvliegt. Zijn ouders waren streng gelovig. Vanaf dat moment is maarten helemaal klaar met de kerk. Op een gegeven moment krijgt hij het idee dat hij nog maar twee weken te leven heeft. Wanneer hij naar een congres in Bern gaat ontmoet hij een leuke vrouw. Als die vrouw het vervolgens heel gezellig heeft met een andere collega, en ze met z’n drieën een bergwandeling gaan maken valt Maarten van een berg. Gelukkig kan hij zich nog net vasthouden en in die nacht krijgt hij het gezicht van Martha te zien. Hij besluit dat het wel goed is om geïsoleerd te leven, en kiest vanaf dat moment daar ook bewust voor.
Ik vind dat het boek best lastig is
geschreven omdat er een heleboel flash-backs in terug komen. Je hebt ook het
gevoel dat je midden in het verhaal begint. Dus vooral in het begin is het
lastig om goed te begrijpen waar het over gaat, maar door de flash-backs verder
in het verhaal kom je daar wel steeds meer achter. Verder zijn het wel lange
zinnen, maar er worden niet hele moeilijke woorden gebruikt. Dus dat is dan wel
weer een pluspunt.
Op sommige momenten was het een best
wel emotioneel boek. Vooral als zijn moeder overlijd. Dat raakte me best wel,
want ik kan me niet voorstellen dat mijn moeder er niet meer zou zijn. Hij had
in het hele boek eigenlijk zijn moeder als enige persoon waar hij op terug kon
vallen. Dat bewijst ook wel dat Maarten sociaal niet zo heel vaardig was.
Ik vind het boek niet heel
geloofwaardig, want hoe kun je nu zo geïsoleerd raken. Want op school leer je
ook hoe je jezelf goed kunt uitdrukken. Toch denk ik dat het 1978 een heel stuk
geloofwaardiger is, toen was de kerk ook een stuk belangrijker.
Het personage vertoont niet echt
sociaal gewenst gedrag. Zo stalkt hij een meisje en praat hij niet echt met
andere kinderen. Het heeft wel een reden dat hij zo geworden is maar toch is
het niet echt een excuus. Het personage reageert niet echt goed op bepaalde
situaties. Zoals op het congres in Bern vind hij een vrouw leuk, maar hij gaat
er niet echt goed mee om. Zo kan hij het niet verdragen dat zijn collega er met
haar vandoor gaat. Zo is helaas het leven en dat moet ook het personage accepteren.
Links naar
gezaghebbende recensies
Geen opmerkingen:
Een reactie posten