Ventoux

 

Het boek Ventoux van Bert Wagendrorp gaat over wielrennen, maar vooral over de vriendschap van vijf jongens. Het boek begint als de jongens dertig zijn, en word vertelt uit het oogpunt van Bart is misdaadjournalist. Dan heb je nog de coke dealer Andre, natuurkundige Joost, Surinamer en reisbureaueigenaar David. En natuurlijk de beeldschone Laura. Peter hoorde eerst ook bij de vriendengroep, maar is bij de afdaling van de Mont Ventoux overleden. Dit is een stukje uit het boek dat ze merken dat Peter dood is.

 

"Ik remde zo hard dat ik bijna onderuit sloeg. Achter me hoorde ik de piepende remmen van David. We passeerden de plek waar Peter lag. Ik zag zijn hoofd dat rood kleurde van het bloed. Pas een meter of twintig verderop kwam ik tot stilstand. Davids auto stond achter me, scheef op de berg. Ik maakte mijn riempjes los en gooide de fiets op de grond."

 

 Door toeval komen de vier vrienden elkaar weer tegen het lijf. Laura is al sinds het ongeluk van Peter verdwenen. Opeens krijgt Bart via Facebook  een bericht van Laura. Daarin staat dat ze wil dat de vier vrienden naar de Mont Ventoux komen. Ze besluiten om te gaan en allemaal de Mont Ventoux te beklimmen. Eigenlijk heeft niemand nog echt het verdriet verwerkt. Ze voelen zich nog best wel schuldig over de dood van peter. Iedereen was vroeger op zijn eigen manier verliefd op Laura. Laura voelde alleen wat voor peter, maar dat wisten de andere niet. Door de berg te beklimmen wil iedereen zijn verdriet verwerken. Ook wordt daardoor de vriendschap een stuk sterker. Alles wordt opengegooid en zo komen ze er achter hoe Peter is verongelukt.

 

Ik vind het een goed boek omdat het makkelijk te lezen is. Het verhaal is niet heel geloofwaardig. Dat komt omdat het niet logies is dat iemand dood gaat bij de afdaling. En dan ook het toeval dat Laura dan ook nog zwanger is van peter. Het verhaal dat zes vrienden op vakantie gaan en een paar de berg beklimmen is wel geloofwaardig, maar veel dingen daaromheen niet.

De personages handelen soms niet echt goed, omdat bijvoorbeeld Joost plagiaat pleegt. Hij zou de Spinoza prijs winnen voor een onderzoek dat hij had gedaan. Uiteindelijk bleek dat hij de resultaten had gestolen. Het is ook niet echt goed dat Andre cocaïne heeft verhandeld.  Dat Laura vertrekt na het ongeluk en pas na dertig jaar weer contact opneemt, is ook niet echt netjes.

Ik vind het verhaal wel heel vernieuwend, omdat meestal heel voorspelend zijn. Dit verhaal begint in het midden waardoor het  heel verrassend is.

 

 

Dit zijn recensies uit verschillende kranten en websites.

   

http://www.volkskrant.nl/recensies/ventoux-een-jongensboek-mv-over-vriendschap-dat-leest-als-een-trein~a3451661/

http://mustreads.nl/recensie-ventoux-bert-wagendorp/

http://www.tzum.info/2013/06/recensie-bert-wagendorp-ventoux/

http://recensieweb.nl/recensie/fijn-jongensboek-gaat-langs-het-randje/

Het onderzoek naar het verlies

 

Kruisverhoor van Peter Delpeut is voor mij een prettig boek om te lezen. De thema’s van het boek zijn misdaad en rouw. Het gaat namelijk over een man(Martin) die zijn vriendin is verloren. Zijn vriendin was een goede baanwielrenner en is toen ze op vakantie was verdwenen.  Hij zit daar erg mee en heeft daar ook zijn huis mee ingericht. In de serie Moordvrouwen zijn deze twee thema’s ook met elkaar verwerkt, maar daar is net andersom veel misdaad en weinig rouw. Hieronder is een fragment uit het boek waaruit blijkt dat hij het nog niet heeft verwerkt wat er met zijn vriendin is gebeurd. Dit blijkt uit de inrichting van het huis.

 

"Esther was verbaasd dat zijn huis zo erg ingericht was op één persoon. Van alles was er naar één. Toen Martin Jansen introk in dit appartement was hij naar de Ikea gereden en daar zijn aankomen gedaan. Ook de vrouw bij de kassa had hem verbaasd aangekeken toen hij met één mes', één vork, één lepel, één bord en zelfs maar één kopje bij de kassa aankwam. Ze maakte er een grapje over, maar daar kon hij niet om lachen."

 

Het andere thema is misdaad. Martin heeft een hele goede ondervraagtechniek. Op het bureau staat hij erom bekent dat hij alles uit iemand kan krijgen. Het leuke hieraan is dat hij dat hij die techniek heeft afgekeken van discovery channel. Ik heb veel politieseries gezien, en vooral het verhoor is hier belangrijk. Zo komen ze bij flikken Maastricht er bijna altijd uit door het verhoor. Hieronder is een stukje waarin hij beschrijft hoe dat werkt.

 

"Hij herhaalde zijn route, cirkelde om haar heen. Steeds als hij het meisje passeerde, zochten haar ogen nu de zijne, en keer op keer ontweek hij haar blik. Ze kon naar hem kijken, zo liet hij haar weten, zonder zijn oogopslag te hoeven trotseren. Hij ontnam haar de noodzaak zich te verbergen, haar ogen naar binnen te keren. Het was een truc die hij jaren geleden in een televisiefilm over het temmen van wilde paarden het gezien. Je moest het paard leren dat je geen roofdier was, had de cowboy verteld. Dat er geen gevaar van je uitging. Martin Jansen had niemand over zijn truc verteld. Zijn reputatie om zelfs de meest onwillige arrestant aan het praten te krijgen was legendarisch binnen het korps, dat wijst hij, Esther had niet voor niets hem gebeld."

 

De motieven zijn alleen zijn, verlies en drankproblemen. Deze problemen komen vooral samen in het thema rouw. Alleen eentje hoort er niet echt bij dat is het drankprobleem. Di t hoort eigenlijk bij ester zijn collega. Zij had ruzie met haar vriend en is het huis uit gezet . Daar is ze depressief van geraakt en heeft ze een drankprobleem door ontwikkeld. Hieronder daar een stukje over.

 

‘’‘Martin? Martin? Ben je daar eindelijk?’

 ‘Esther,’ verzuchtte hij teleurgesteld.

‘Je moet me helpen.’ De stem aan de andere kant struikelde over de vier eenvoudige woorden. Esther had haar tong niet in bedwang. Ze had gedronken. Hij hoorde geluiden die hij liever niet wilde horen, het geruis van een portofoon, de pieptoontjes van een mobiel netwerk. Esther zat dronken in een dienstwagen.’’

 

Ik vind deze motieven mooi en duidelijk uitgewerkt, het word vrij goed duidelijk uitgewerkt. Het zet thema zet me wel aan het denken. Het is toch raar dat iemand zo van de aardbodem kan verdwijnen. Het is natuurlijk altijd erg om iemand te verliezen, maar op zo een manier is het nog erger. Het is echt een boek dat ik mensen zou aanraden als ze iets moeten lezen voor school.

 

De recensies die ik heb gebruikt

http://www.boekenbijlage.nl/hollandse-zakelijkheid-met-scandinavische-diepgang/

http://recensieweb.nl/recensie/volop-actie-en-spanning-in-de-kop-van-noord-holland/

http://www.hanta.nl/hanta/2012/12/25/kruisverhoor-peter-delpeut/

                        Recensie een vlucht regenwulpen

 

Maarten is een jonge hoogleraar in celbiologie, doordat hij in zijn jeugd heel geïsoleerd heeft geleefd heeft hij pleinvrees ontwikkeld. Hij is heel slim en kan moeilijk contact maken met andere kinderen. Doordat hij zo slim is wordt hij op school in een apart kamertje gezet zodat hij goed kan leren. Hij is het lievelingetje van de meester. Hierdoor wordt hij nog meer gepest. Hij is ook verliefd op een meisje met de naam Martha. Doordat hij haar als ideaal ziet is hij niet in staat om een meisje te vinden dat aan haar kan tippen. Hij vertoont een beetje stalkerig gedrag. Hij gaat bij de bieb werken, en naar de kerk waar zij vaak komt. Dan overlijd zijn moeder aan keelkanker, voordat ze overlijd komen er twee ouderlingen van de kerk. Ze zeggen dat Maarten’s moeder niet in de hemel kan komen. Maarten wordt daarom zo boos dat hij die ouderlingen aanvliegt. Zijn ouders waren streng gelovig. Vanaf dat moment is maarten helemaal klaar met de kerk. Op een gegeven moment krijgt hij het idee dat hij nog maar twee weken te leven heeft. Wanneer hij naar een congres in Bern gaat ontmoet hij een leuke vrouw. Als die vrouw het vervolgens heel gezellig heeft met een andere collega, en ze met z’n drieën een bergwandeling gaan maken valt Maarten van een berg. Gelukkig kan hij zich nog net vasthouden en in die nacht krijgt hij het gezicht van Martha te zien. Hij besluit dat het wel goed is om geïsoleerd te leven, en kiest vanaf dat moment daar ook bewust voor.

Ik vind dat het boek best lastig is geschreven omdat er een heleboel flash-backs in terug komen. Je hebt ook het gevoel dat je midden in het verhaal begint. Dus vooral in het begin is het lastig om goed te begrijpen waar het over gaat, maar door de flash-backs verder in het verhaal kom je daar wel steeds meer achter. Verder zijn het wel lange zinnen, maar er worden niet hele moeilijke woorden gebruikt. Dus dat is dan wel weer een pluspunt.

Op sommige momenten was het een best wel emotioneel boek. Vooral als zijn moeder overlijd. Dat raakte me best wel, want ik kan me niet voorstellen dat mijn moeder er niet meer zou zijn. Hij had in het hele boek eigenlijk zijn moeder als enige persoon waar hij op terug kon vallen. Dat bewijst ook wel dat Maarten sociaal niet zo heel vaardig was.

Ik vind het boek niet heel geloofwaardig, want hoe kun je nu zo geïsoleerd raken. Want op school leer je ook hoe je jezelf goed kunt uitdrukken. Toch denk ik dat het 1978 een heel stuk geloofwaardiger is, toen was de kerk ook een stuk belangrijker.

Het personage vertoont niet echt sociaal gewenst gedrag. Zo stalkt hij een meisje en praat hij niet echt met andere kinderen. Het heeft wel een reden dat hij zo geworden is maar toch is het niet echt een excuus. Het personage reageert niet echt goed op bepaalde situaties. Zoals op het congres in Bern vind hij een vrouw leuk, maar hij gaat er niet echt goed mee om. Zo kan hij het niet verdragen dat zijn collega er met haar vandoor gaat. Zo is helaas het leven en dat moet ook het personage  accepteren.

 

 

 

Links naar gezaghebbende recensies

 

http://www.tzum.info/2014/11/recensie-maarten-t-hart-een-vlucht-regenwulpen/

http://recensieweb.nl/recensie/het-begin-van-een-schrijverscarriere/

 

Wat vriendschap is in de oorlog

Samenvatting, recensies en informatie over de schrijver

 

https://www.basmaliepaard.nl/publicaties/trouw-recensie/allemaal-willen-we-de-hemel

http://www.sevendays.nl/artikel/177084#.VJQ2p2cw

http://www.tzum.info/2013/01/recensie-els-beerten-allemaal-willen-we-de-hemel/

http://www.leesplein.nl/LL_plein.php?hm=2&sm=1&id=350

 

 

De centrale personages

 

 

Het boek Allemaal willen we de hemel gaat over Jef hij is eenentwintig jaar. Hij heeft een zusje, Renée en een broertje met de naam Remi. Hij is de oudste van de drie kinderen. Hij woont samen in een huis met zijn zusje, broertje, zijn moeder Blondine en zijn vader Sander. Hij is erg bang aangelegd. Vooral zijn familie is daarvan overtuigd. Toch word hij bevriend met Ward. Eigenlijk is Ward precies het tegenovergestelde van Jef. Jef is heel stoer en durft veel. Hij is drieëntwintig jaar oud.  Hij is erg gelieft bij veel mensen, omdat hij een heel leuk karakter heeft. Hij is erg eerlijk en kan slecht liegen. Ook is hij heel positief ingesteld zo zegt hij vaak: ‘Alles komt wel goed’. Hij kan ook fantastisch saxofoon spelen .Dat blijkt ook uit de stukjes over de fanfare, iedereen gelooft dan ook dat hij een beroeps saxofonist kan worden. Dat is iets waar Renée het zusje van Jef op valt. Renée houdt door Ward veel van muziek, en gaat later aan het conservatorium studeren. Ze hebben ook een tijdje verkering met elkaar, totdat Ward naar het front gaat om te vechten. Jef heeft ook nog een broertje Remi dat overal buiten word gehouden omdat hij te klein is. Het doet ook heel kinderlijke dingen. Dat blijkt bijvoorbeeld uit een stukje dat hij een snor op het paspoort van Jef tekent. Hij vond het heel grappig totdat de Duitser dachten dat het een vals paspoort was. Hij is wel heel muzikaal, en Ward leert hem fluiten. Zodra hij terugkwam van het front zou hij remi ook trompet leren spel. Helaas is dit er nooit meer van gekomen. Jef wil ook een held worden, want zo word het tegen hun verteld in de kerk. Hij is dan ook erg jaloers op Ward, die alles durft. Hij heeft er ook veel voor over, maar uiteindelijk gaat hij niet. Zijn vader verbied het hem ook. Dus blijft hij thuis en word uiteindelijk door een leugen toch nog een held. Hij krijgt een medaille, maar toch blijkt dat hij wel spijt heeft van de daden. Toch durft hij het niet op te biechten dat blijkt uit deze zin: ‘Mijn haren waren in één klap recht omhoog gaan staan. Het moment van de waarheid was aangebroken. Nooit eerder had ik verteld wat er die avond gebeurd was. Het was mijn geheim, ik zou het mee in mijn graf nemen. (blz. 27)’ Om die held te worden verraad hij Ward. Gelukkig voor Jef is Ward zo trouw aan zijn vriend, dat zelfs wanneer Ward door een leugen van Jef in de gevangenis beland, hij Jef niet verraad. Hij heeft daar wel over getwijfeld om Jef te verraden, maar uiteindelijk gaat vriendschap altijd voor.

Ik vind Jef echt een lafaard, al snap ik dat het moeilijk is om zoiets te vertellen. Ward is in het verhaal erg veranderd, hij wilde voor Vlaanderen dienen, maar aan het eind denkt hij daar heel anders over. Ward bleef zijn vriend trouw. Jef verraadde zijn vriend. Jef is toch ook veranderd, eerst was hij een lafaard en durfde het recht niet in eigen handen te nemen. Toen hij Ward doodschoot deed hij dat wel. Toch is hij nog steeds even laf als aan het begin, omdat hij de verantwoordelijkheid voor zijn daden niet durft te nemen. Je kunt wel echt meeleven met de hoofdpersonen. Ook al zijn ze allemaal anders. Al vind ik het wel erg wat de keuzes van Jef zijn. Dus dat is wat lastiger om daarmee mee te leven.

De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween

Recensie de 100 jarige man die uit het raam klom en verdween

de kaft van het boek

Ik heb een boek gelezen met de titel: de 100 jarige man die uit het raam klom en verdween. Het gaat over Alllan, Allan word 100 jaar en er word een feest georganiseerd in het bejaardenhuis. Omdat hij geen zin heeft in het feest besluit hij uit het raam te klimmen. Als hij bij de bus staat te wachten vraagt er een man om even op zijn koffer te passen. Wanneer de bus eraan komt en de man nog niet terug is, besluit hij de koffer mee nemen. Als hij de koffer openmaakt blijkt er allemaal geld in te zitten. Dat is het begin van een avontuur, waar hij achterna word gezeten door een heleboel mannen.

Ik vind het een leuk boek omdat het makkelijk te lezen is en er veel in gebeurt. Het is echt een opeenvolging van een heleboel gebeurtenissen. Je word er als lezer echt in meegesleept, en bent benieuwd wat er nu gaat gebeuren. De gebeurtenissen zijn niet altijd even realistisch, maar wel heel grappig. Doordat het verhaal heel meeslepend is lijkt het net of de gebeurtenissen echt kunnen gebeuren. Dat komt waarschijnlijk door de meeslepende schrijfstijl. Ook kijkt hij vaak terug naar zijn vroegere leven. Zo maakt hij straling boos en praat hij met hoge leiders in Japan. Dat vind ik wat minder leuk. Maar deze delen van de vroeger jaren nemen je wel mee door de geschiedenis van de twintigste eeuw. Je leest in een grappige manier over de geschiedenis van een heleboel oorlogen. Door de nuchtere kijk en het gevoel voor humor is het leuk om te lezen. Tijdens het lezen kwam er soms een glimlach over mijn mond. Het boek is geschreven voor mensen die een luchtig, grappig boek willen lezen en geen zin hebben in moeilijke literatuur. Het is echt een boek voor aan het strand.   

boekverslag de hond met de blauwe tong

korte samenvatting

Het boek bestaat uit vijf korte verhaaltjes van de ik-persoon. In hoofdstuk een is het Pasen en moet de ik-persoon naar de kerk maar omdat hij niet gelovig is, krijgt hij daar ruzie over met zijn vader.

Hoofdstuk twee gaat over dat tijdens de mobilisatie, een officier in huis komt en dat hij alleen maar op de bank zit en het eten op eet.

Hoofdstuk drie is de titel van het boek en gaat over dat de ik-persoon een bloemist naar huis brengt en dat hij tijdens de rit allemaal flash backs heeft naar vroeger. Hoe gemeen zijn vader was en dat hij dood moet.

Hoofdstuk 4 gaat over dat de ik-persoon schilder is geworden en dat hij een oude kennis van de familie na gaat tekenen.

Hoofdstuk 5  gaat weer over de jeugd van de ik-persoon en dat hij gaat vissen met zijn vader. Hij steekt per ongeluk zijn hand in een wespennest, en zijn vader word gestoken. Ze besluiten daarna om naar huis te gaan.

De kaft

Op de kaft die ik heb gemaakt, zie je een hond met een blauwe tong. Dit heb ik gedaan omdat het boek zo heet. Op de achter grond zie je een jongetje naast zijn vader staan. Ik heb dat zo gedaan omdat het boek gaat over de relatie over vader en zoon. En hoe dat zijn verdere leven heeft gevormd. De kleuren zijn wat donkerder zodat het er wat saaier uitziet. Kinderen zullen dit boek dan niet zo snel kiezen. Ook staat er een leeftijd op zodat ze in ieder geval gewaarschuwd zijn. De leeftijd is zo hoog, omdat het boek een beetje saai is en daar moet je wel doorheen kunnen lezen.

Op de achterkant van het boek heb ik een plaatje bij elk hoofdstuk. Bij hoofdstuk een heeft hij ruzie met zijn vader. Bij hoofdstuk twee komt er een
officier in huis. In hoofdstuk 3 brengt de hoofdpersoon iemand naar huis. In hoofdstuk vier is de hoofdpersoon schilder geworden, en in hoofdstuk vijf gaat hij vissen met zijn vader.

Stijl

De stijl van het boek is best saai omdat het lange zinnen zijn met veel details. Ook is het een beetje ouderwets geschreven. Waardoor het lastig was om het boek uit lezen. Vaak was het boek onbegrijpelijk. Ik zou niemand dit boek aanraden om dit boek lezen. Een voorbeeld van zo'n lastige zin is: ''Hij zat in zijn stoel en keek met een psychische blik naar het konijn.''

 

E-mail aan een personage

hey ik-persoon,

Ik heb over je leven gelezen, en ik vond je leven best wel ingewikkeld. Ik zou je daarom een aantal vragen willen stellen. Haat je je vader echt? Waarom haat je je vader eigenlijk zo?Heb je je vader uiteindelijk nog vermoord? Waarom ben je eigenlijk kunstenaar geworden? Hoe heet je eigenlijk?

Groetjes Gerrieke

Hoi Gerrieke,

Ik vind het leuk dat je over me hebt gelezen. En mijn leven is inderdaad best wel ingewikkeld. Ik zal proberen zo goed mogelijk antwoord te geven. Ik haat mijn vader echt en dat zal ik ook altijd blijven doen, hij heeft mijn leven verpest. Hij heeft de baas over me gespeeld, me uitgescholden en gezegd dat ik gestoord ben. Ook zei hij dat ik zijn zoon niet was omdat ik niet meer naar de kerk ga. En hij vond het al helemaal erg dat ik kunstenaar ben geworden. Ook al haat ik hem, ik wil niemand vermoorden, dat is onmenselijk. Ik heb hem dus niet vermoord. Ik ben kunstenaar geworden omdat ik vroeger thuis niks mocht en kon. Mijn vader verbood het omdat het niks voor jongens was om je gevoelens te laten zien. Toen ik uit huis ging wilde ik doen wat nooit mocht en ik vond het zo leuk dat ik ermee ben doorgegaan. Mijn naam is Frank.

Groetjes Frank

 

Webblogopdracht 3

De grot van tim krabbe 

De auteur

Tim Krabbé werd geboren op 13 april 1943 in Amsterdam. Hij was getrouwd met Lix Snoijink en hebben samen een zoon, Esra. Hij heeft psygologie gestudeerd aan de universiteit van Amsterdam. Hij schrijft vooral romans, gedichten en korte verhalen. Hij heeft veel belangstelling voor wielrennen en schaken. Over deze sporten heeft hij dan ook enkele boeken geschreven. Hij heeft ook een prijs gewonnen, het Gouden Kalf in 1988, voor de beste Nederlandse film. Enkele boeken van Tim Krabbé zijn:
De werkelijke moord op Kitty Duisenberg (1967,roman)
Flanagan of het einde van een beest (1970,roman)
De stad in het midden (1978,verhalen)
Het Gouden Ei (1984,roman)
De Matador (1991,verhalen) Vertraging (1994,roman)
De paardentekenaar (1995,verhalen)
De Grot (1997,roman)

Op de link hieronder zie je alle boeken die door Tim Krabbe zijn geschreven. http://timkr.home.xs4all.nl/text/biblnl.html

1. ik zie niet echt een verband tussen de thema’s waarover hij schrijft. In al zijn boeken gaat het vaak over criminaliteit, liefde, scheiding en hereniging en het noodlot. Ik zie niet dat wat te maken heeft met zijn leven. Hij komt wel uit een creatieve familie dus misschien heeft dat er wat mee te maken.

2. Ik zie niet echt een overeenkomst tussen de hoofdpersoon en de auteur. De hoofdpersoon is rustig en denkt goed na. Terwijl de auteur wat uitbundiger is. Thematiek Er zijn in het boek een aantal thema’s criminaliteit, liefde, hereniging, scheiding en het noodlot. Om over criminaliteit door te gaan er is in de actualiteit veel over drugs en over de moorden en straffen die daarbij plaatsvinden.

Thematiek

Je hooort in de actualitieteit vool over drugskoeriers en de straffen die plaatsvinden in andere landen. Of dat er in het criminele circuut veel afrekeningen plaatsvinden. Dit is dus mijn stelling: mag je drugskoeriers vermoorden?

Ik vind niet dat kan omdat dat tegen de mensenrechten in gaat. Het is niet menselijk en gewoon wreed dat kun je niet maken en het gaat te ver. Die mensen rechten zijn er niet voor niets en die kun je dan ook niet zomaar overtreden voor een drugskoerier.

Bovendien wat is er nu zo erg aan drugs iedereen die het wil komt er toch wel aan. En in het buitenland kunnen de straffen oplopen tot zeventien jaar. Dat vind ik toch wel lang genoeg om iemand te straffen.

Aan de andere kant het is toch wel erg want drugs kunnen andere mensen hun leven kapot maken. En ze nemen zelf het besluit om de drugs over de grens heen te smokkelen. Indirect maken die drugskoeriers een heleboel levens kapot ook die van de vrienden en familie van de drugsverslaafde, maar ook die van hunzelf. Maar de mensen die drugs gebruiken kiezen er zelf voor. Later kunnen ze er gewoon niet meer vanaf blijven maar in het begin is het toch hun eigen keuze.

Al met al vind ik niet dat je iemand mag vermoorden die drugskoerier is. Die koerier is trouwens niet echt de dader. De koerier wil alleen maar snel en makkelijk geld verdienen. Het is niet eerlijk om die te straffen met de doodsstraf. Een boete en een gevangenis straf is erg genoeg.

Stijl


Tim krabbe schrijft kort en bondig, maar af en toe komt er wel beeldspraak in voor. Er worden niet echt moeilijke woorden gebruikt. Maar soms is de beeldspraak moeilijk te volgen. En ik vind soms dat het te lang duurt voordat er iets gebeurt. Want er zijn veel gedachte en door de tijdsverloop kwam ik er pas aan het eind van het boek achter hoe het allemaal zat. Dus eerst snapte ik het boek niet zo goed, doordat het eigenlijk allemaal korte verhaaltjes zijn die je allemaal moet lezen. En pas aan het eind kom je erachter wat die verhaaltjes met elkaar te maken hebben. Dus de stijl vind ik niet zo heel geweldig maar het verhaal is wel goed en spannend. Ik vind het alleen een beetje irritant geschreven.

Fantasie & creativiteit

Als ik Tim krabbe was zou ik iets minder gedachte erin verwerken en iets meer actie. Ook zou ik de tijdsverloop gewoon in chronologische volgorde plaatsen zodat je weet waar het boek over gaat. En zodat in het begin al echt meegesleept word in het verhaal.

Ander eind van het verhaal
Als Egon en Marjoke worden geroepen voor de rondleiding in de grot. Egon kijkt steeds stiekem naar Marjoke, als ze ziet dat hij kijkt lacht ze en hij lacht terug. In grot vertelt Marjoke dat ze stenen zo mooi vind, Egon is verbaast hij dacht dat hij de enige was die dat leuk vond. Hij vertelt haar dat hij geologie leuk vind, om de afstand te overbruggen van miljarden jaren in het steen. En wat doet Marjoke, Marjoke kijkt hem niet raar aan, ze lacht hem niet uit, maar ze knikt ze snapt het. De hele middag zijn ze samen, ze kijken naar stenen, naar scheuren, en ze lachen. Axel kijkt af en toe hun kant uit, maar dat kan Egon niks schelen hij is nu bij Marjoke. Als ze de grot uit zijn koopt Egon een stukje steen voor Marjoke. En ze vind het leuk. Ze geeft hem zelfs een zoen op zijn wang. Verschrikt kijkt Ergon op ze lacht, hij lacht terug en bloost. Als ze later bessen gaan plukken roept Axel hem, en hij komt, maar als hij Marjoke ziet kijken weet hij het, hij moet stoppen. Sorry Axel, ik ga met Marjoke roept hij. En snel loopt hij naar Marjoke toe. Ze lacht. Later tijdens het bessen plukken vraagt Marjoke: Egon ben je wel eens verliefd geweest? Snel denkt hij na, zal hij het zeggen? Durft hij het? Dit is meer iets voor Axel. Niet geweest, maar nu wel: zegt hij. Marjoke lacht en gaat zitten, ze zoenen. De hele tijd, opeens word het schemerig. Wat gek :zegt Egon ze hebben ons zeker niet gemist. Helemaal niet erg toch :zegt Marjoke. Zullen we terug gaan naar de grot en daar blijven de hele nacht. Egon knikt niet eens ze is al op weg. Ze zoeken wat gras om op te liggen en praten samen de hele nacht door. Als het licht word besluiten ze om terug te gaan. Als ze terug komen horen ze dat Axel naar huis is gestuurd. Ook zij worden naar huis gestuurd omdat ze de hele nacht zijn weggebleven . Onderweg in de trein vraagt Egon of ze er spijt van heeft gehad. En of ze het erg vind om weer naar huis te moeten. Marjoke vraagt of hij het erg vind om naar huis te moeten. Egon zegt dat hij het niet erg vind alleen dat hij haar dan korter kan zien. Egon komt erachter dat ze vlak bij hem woont. Ze zien elkaar daarna nog veel vaker. Later wonen ze zelfs samen en krijgen ze een kind. En van Egon hebben ze nooit meer wat gehoord.